wtorek, 7 sierpnia 2012

Radosny pacyfista.


Imię i nazwisko: Rkeni Hatsumoto
Data urodzenia: 26 września 1904, ale wygląda na 16
Zdrobnienie: Rkeni, Keni, Reni
Pochodzenie: Rosja
Rasa: lykan
Wzrost: 170 cm
Co lubi:
-obdarowywać wszystkich usmiechem oraz jedzeniem
-kiedy wszyscy wokół obdarowują się miłością
-kompoty jego babci
Nie lubi:
-kłótni i nie miłych sytuacji
-kiedy ktoś go molestuje i gwałci
-pieczarkowego kompotu babci
Ranga: pomocnik kucharza, za słodkie uke, pojeb
Pokój numer 6.
Historia:

Urodził się w ZSRR w 1904 roku.Gdy osiągnął 16 rok życia władze państwa uznały, że tak jak wielu innych młodych mężczyzn osiągnął odpowiedni wiek, aby trafić do wojska. Rkeniemu przypadła 4 Armia Jewginija Siergiejewa. Tam trafił do kuchni polowej wraz z kilkoma kobietami. Ze względu na wojnę pozostał z nimi bardzo długo w kuchni, przez co można powiedzieć, że nabrał kobiecych ruchów, oraz nauczył się gotować, a wykarmianie mnóstwa ludzi sprawia mu przyjemność.
Z czasem jednak jego oddział został przeniesiony na tereny Polski. Władze Bolszewickie chciały zagarnać Warszawę, aby umieścić tam swoje władze komunistyczne. Rkeniemu, który zwykle był nawet zbyt wrażliwy na ludzką krzywdę nie przeszkadzało to jednak zbytnio. Był zajęty karmieniem swoich żołnierzy.
Jednakże 14 sierpnia i na niego przyszedł czas. Jego dowódca wysłał go na front, co nie było zbyt dobrym posunięciem. Kuchnia strasznie zwolniła tępo, a gdy tylko Rkeni zobaczył martwe ciała swoich towarzyszy w Ossowie wpadł w szał. Jego kły wydłużyły się, pazury również. Jego cialo zaczynało się pokrywać włosami, a cała postać zwiększać się. Opadł na przednie łapy i zaczął atakować gdzie popadnie. Nie ważne dla niego było czy to swój, czy przeciwnik. Przeważnie jednak trafiało się na swoich, bolszewików. Przecież to oni zaczęli tą bitwe.
Rosjanie szybko się zorientowali w sytuacji. Zaczęli ostrzał w Rkeniego. Kule nie wiele mu zrobiły, ponieważ plątały się w jego włosach, które pokrywały całe ciało. Jednakże coś do niego dotarło. Nie ma szans z taką ilością ludzi. Drugą sprawą było to, że nie zazna już spokoju w Rosji. Czym prędzej zbiegł żałośnie z pola bitwy i ukrył się w lesie.
Długo trwało, zanim ponownie wyszedł do ludzi. Było mu wstyd za ich bezsensowne walki, oraz wstyd za samego siebie. Ponieważ zbiegł jak tchórz i zabił jeszcze więcej ludzi. Postanowił nigdy więcej się nie przemieniać.
Minęło już tyle lat. Szukając swojego miejsca na świecie trafił w końcu na tę wyspę. Czy da mu ona wytchnienie? Czy będzie mógł w końcu żyć tak, jak chce?



7 komentarzy:

  1. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  2. Szczere Di.~
    Cześć Rekinku. :3 /Shoku

    OdpowiedzUsuń
  3. *patpat Diavola po główce* Wstydziłbyś się, Tyy..
    A tak poza tym bry, miło mi poznać.

    OdpowiedzUsuń
  4. Diavol, przypominam, że jesteś już związany z kanapą i macie mieć małe foteliki z ogonkami gryzące ludzi w dupy! *głos jak na kazaniu* a serio to słodki *-* zmacałabym! <3

    OdpowiedzUsuń